ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ

Γεννήθηκε στη Καβάλα το 1945. Ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών.

Εργάστηκε για 36 χρόνια στο Δήμου Καβάλας, από όπου συνταξιοδοτήθηκε εργαζόμενος τα τελευταία 15 χρόνια ως προϊστάμενος του Λογιστηρίου.

Άρχισε το Μπάσκετ από το χωμάτινο γήπεδο του Εθνικού Οργανισμού Προνοίας, το 1959, στο Σούγιολου.

Πρωτοστάτησε στη δημιουργία του τμήματος Αθλοπαιδιών του ΑΟ Καβάλα το 1968.

Αγωνίστηκε για 10 χρόνια ως αθλητής στα Τμήματα Μπάσκετ και Βόλλεϋ του ΑΟ Καβάλα, ενώ έπαιξε και ποδόσφαιρο στη Νεάπολη Καβάλας.

Παράλληλα με την αγωνιστική του δράση διετέλεσε για πέντε χρόνια, προπονητής του τμήματος Μπάσκετ του ΑΟΚ.

Πάρα πολλοί αθλητές έμαθαν μπάσκετ από το Γιάννη Χατζησταύρου. Ο πιο διακριθείς από όλους ήταν ο Σπύρος Βλάσης, που αγωνίστηκε στον Πανιώνιο. Παρά την εμπλοκή του με τον ΑΟ Καβάλα, ο Γιάννης Χατζησταύρου είναι ένα από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη και του Αστέρα.

Το 1978 μεταπήδησε στο χώρο της διαιτησίας του Μπάσκετ και πρόσφερε τις υπηρεσίες του στον τομέα αυτό, για δεκαοκτώ συνεχόμενα χρόνια. Διαιτήτευσε 2073 αγώνες, εκ των οποίων οι 500 ήταν Εθνικών Κατηγοριών.

Το 1995 δημιούργησε το Σύνδεσμο διαιτητών Ανατολικής Μακεδονίας, του οποίου διετέλεσε Πρόεδρος για πέντε χρόνια.

Δίδαξε ως Καθηγητής διαιτησίας, σε πολλές παραγωγικές Σχολές Διαιτητών.Εξελέγη και διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης Ελλάδος.

Ήταν μέλος των Οργανωτικών Επιτροπών όλων σχεδόν των Πρωταθλημάτων Μινι-Μπάσκετ του Δήμου Καβάλας. Προσέφερε τις υπηρεσίες του στο Μπάσκετ ως Κομισάριος και παρατηρητής διαιτησίας τόσο στον Ένωση Σωματείων Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών όσο και στην Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης.

Έφυγε από κοντά μας τη Δευτέρα 19 Δεκέμβρη του 2011.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΥΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΙΜΗΣ ΚΟΥΚΟΥΜΑΤΣΑΣ

Ο Μίμης Κουκουμάτσας γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου του 1954 και ασχολήθηκε με το μπάσκετ από το 1968, εντασσόμενος στον Α.Ο Καβάλα. Σαν αθλητής διακρίνονταν για το πάθος του στο παιχνίδι και για την ευστοχία του από μακρινές αποστάσεις. Με τον Α.Ο Καβάλα, αγωνίστηκε στην Β Εθνική κατηγορία(όταν δεν υπήρχε η Α2). Μετά το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας ασχολήθηκε με την προπονητική και διετέλεσε προπονητής στον Α.Ο Καβάλα, στην γυναικεία ομάδα του Αστέρα και στους Μακεδόνες Κρηνίδων.

Σπούδασε ηλεκτρονικός και διατηρούσε κατάστημα με ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην Καβάλα. Ήταν παντρεμένος και πατέρας ενός γιου. Έφυγε από κοντά μας στις 19 Ιανουαρίου 1996, εξαιτίας ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΝΙΑΡΗΣ

Ο Γιώργος Γανιάρης γεννήθηκε στις 3/5/1957 στην Αθήνα. Το 1964 μετακόμισε με την οικογένεια του στην Καβάλα, όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή του. Ήταν
παντρεμένος με τη Πόπη και είχε μια κόρη τη Βασιλική. Εργάσθηκε στη ΒΦΛ Καβάλας. Η μεγάλη του αγάπη ήταν το μπάσκετ και το ταλέντο του σ' αυτό φάνηκε από την ηλικία των 15 ετών, όταν το 1972 εντάχθηκε στον Α.Ο.Καβάλα. Ούτε οι αντίξοες τότε γηπεδικές συνθήκες στο Πάρκο του Φαλήρου τον σταμάτησαν, ούτε οι ανύπαρκτες οικονομικές απολαβές εκείνης της εποχής.
Παρέμεινε στον Α.Ο.Κ μέχρι το 1980 και κατόπιν πήγε για ένα χρόνο με υποσχετική στη Δράμα, για να ενισχύσει την τοπική ομάδα, η οποία τότε αγωνιζόταν στη Β’ εθνική (σημερινή Α2).
Την επόμενη χρονιά γύρισε στον Α.Ο.Κ και ήταν μέλος της ομάδας που το 1983 πανηγύρισε την άνοδο στην Β’ εθνική (σημερινή Α2). Τελευταία του χρονιά στον Α.Ο.Κ ήταν το 1985, όταν αλλεπάλληλοι τραυματισμοί και στα δύο γόνατα τον
ανάγκασαν να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης, μέχρι το 1987. Ήταν όμως ερωτευμένος με το άθλημα, αλλά και γεννημένος νικητής. Έτσι επέστρεψε και πάλι στα γήπεδα, φορώντας αυτή τη φορά τη φανέλα του Αστέρα Καβάλας, όπου αγωνίστηκε ως το 1992. Στη τριετία 1993-1995 αγωνίστηκε στις Κρηνίδες, ενώ το 1996 επέστρεψε στην Καβάλα για να αγωνιστεί με τα χρώματα του Ηρακλή. Αποσύρθηκε οριστικά το 1997, σε ηλικία 40 ετών!
Παρόλα αυτά η αγάπη του για το μπάσκετ εξακολουθούσε άσβηστη και έτσι επέστρε στα γήπεδα αυτή τη φορά όμως ως προπονητής σε μίνι, παιδικά και εφηβικά τμήματα όλων των ομάδων της Καβάλας.
Σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε ο Γιώργος, φορούσε πάντα τη φανέλα με το νούμερο 13. Ήταν το αγαπημένο του και το διάλεξε επειδή θαύμαζε τον παλιό σέντερ του Ολυμπιακού, Γιώργο Καστρινάκη που το φορούσε κι εκείνος.
Η φύση του νικητή που τον χαρακτήριζε, φάνηκε όσο ποτέ και στον τελευταίο αγώνα που έδωσε, μόνο που αυτός ήταν άνισος... Το αγαπημένο του νούμερο τον συνόδεψε μέχρι το τέλος, όταν την Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009 "έφυγε" για πάντα από κοντά μας, χτυπημένος από ανίατη νόσο.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ

Γεννήθηκε στις 25/4/1972 στην Καβάλα. Από την ηλικία των τεσσάρων ετών και έως τα 12του έζησε με τους γονείς του στην Σαουδική Αραβία, ενώ από το 1984 εγκαταστάθηκε στο Κρυονέρι Καβάλας. Από την πρώτη χρονιά του Γυμνασίου άρχισε να γυμνάζεται και να συμμετέχει σε όλες τις μπασκετικές δραστηριότητες του «ΑΣΤΕΡΑ» φορώντας τη φανέλα με το Νο 6. Στα 18του στην Γ΄ Λυκείου ανίατη νόσος τον νίκησε «στα σημεία» και την 4η Δεκεμβρίου 1990 οι φίλοι και συμπαίκτες του τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία. Σήμερα αναπαύεται στο κοιμητήριο Ζυγού Καβάλας.

Έφυγε στις 24 Μαρτίου του 2003, ήσυχα όπως ακριβώς έζησε. Ο Κυρ Νίκος ο Χαλβατζόγλου ήταν ο φροντιστής των γηπέδων του Πάρκου, αλλά ταυτόχρονα επιτηρητής και εμπειρικός παιδαγωγός των παιδιών που γυμναζόταν στον χώρο. Ψηλός και μελαχρινός, συνήθως αξύριστος με όψη βλοσυρή και βαριά χαρακτηριστική φωνή, αποτελούσε το φόβητρο του όποιου πιτσιρικά σκόπευε να παραφερθεί. Γιαυτό και τα παιδιά του κόλλησαν το παρατσούκλι «κανίβαλος».
Εργαζόταν στο Πάρκο ώρες ατέλειωτες και έφερνε σε πέρας τις πιο αχάριστες δουλειές, χωρίς την παραμικρή δυσφορία. Όταν όμως εκνευριζόταν άστραφτε και βρόνταγε, αλλά ούτε μια φορά στη ζωή του έβλαψε κανένα.
Πίσω από την βλοσυρή του εμφάνιση, έκρυβε την ατέλειωτη ευαισθησία της προσφυγικής του ψυχής, που εμφανιζόταν στο πλατύ του χαμόγελο και στην απλόχερη καλοσύνη του. Και τα παιδιά, με το αλάνθαστο ένστικτό τους, τον σεβόταν και τον αγαπούσαν. Η παρουσία του Κυρ Νίκου θα μείνει αξέχαστη σε όποιο παιδί γυμνάστηκε στα γήπεδα του Πάρκου, την δεκαετία του ’80.
Το πρόχειρο καθημερινό ντύσιμο της δουλειάς του, δεν μπορούσε ούτε στο ελάχιστο να περιορίσει την περηφάνια και την αξιοπρέπεια του, που ξεχείλιζε. Με αυτές αντιμετώπισε και το πιο δραματικό γεγονός που μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός πατέρα.
Για μας τους προπονητές που εργαστήκαμε στο χώρο του Πάρκου, ο Κυρ Νίκος ήταν ο καλύτερος συνεργάτης μας. Ακόμη και τις μέρες που χιόνιζε, αυτός λειτουργούσε τα υπαίθρια γήπεδα για να γίνει προπόνηση και παρακινούσε τα παιδιά να προσπαθούν περισσότερο.
Η αθλητική Καβάλα οφείλει πολλά στον Νίκο τον Χαλβατζόγλου, τον αφανή εργάτη του αθλητικού χώρου, μα πιο πολλά του χρωστάμε όλοι εμείς, που περάσαμε ένα κομμάτι της ζωής μας δίπλα του.
Καλό σου ταξίδι Κυρ Νίκο θα σε θυμόμαστε με αγάπη.

ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΒΑΤΖΟΓΛΟΥ

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Λευτέρης Γεωργακόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1949. Έπαιξε μπάσκετ στο Ανατόλια, στον Προμηθέα και στον Μέγα Αλέξανδρο. Ήταν δεινός «χεράς» και φιγουράριζε πάντα στις πρώτες θέσεις των πινάκων των σκόρερς. Δοκιμάστηκε στον Άρη Θεσσαλονίκης, όμως ένας τραυματισμός του στέρησε την μεταγραφή.

Το 1974 επαγγελματικοί λόγοι τον έφεραν στην Καβάλα, όπου και έκανε την οικογένειά του.

Αγωνίστηκε στον ΑΟ Καβάλα και ξεχώριζε για την ευχέρειά του στο σκοράρισμα, αλλά και για το αδιάκοπο τρέξιμό του. Για το λόγο αυτό οι συμπαίκτες του τον αποκαλούσαν «μηχανάκι».

Το 1979 αγωνίστηκε με την νεοσύστατη ομάδα του ΣΑΚ Αστέρα. Συνέχισε το μπάσκετ σε όλη του τη ζωή και υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ΣΠΑΚ Καβάλας.

Βραβεύτηκε ως ο μεγαλύτερος σε ηλικία συμμετέχων στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Βετεράνων στη Βέροια, το 2015. Διετέλεσε Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Εργασιακού Πρωταθλήματος του Δήμου Καβάλας.
Έφυγε για τα επουράνια γήπεδα του μπάσκετ στις 13 Ιανουαρίου 2019.